ຄວາມາຍ
ແລະ ຄວາມສຳຄັນຂອງພິທີກຳ
ພິທີກຳໃນສື່ວິນັຍ
ໃນພຣະພຸດທະສາສນານີ້
ສິ່ງທີ່ເໜືອກວ່າພິທີກໍາມີຫຼາຍຢ່າງ ແຕ່ດຽວນີ້ເຮົາແນມເຫັນກັນວ່າ
ຊາວພຸດໃສ່ໃຈໃນເລື່ອງສຳຄັນໜ້ອຍໄປ ແລ້ວກໍໄປເນັ້ນໃສ່ພິທີກຳກັນຫຼາຍເກີນໄປ
ຢ່າງໃດກໍຕາມຈະຕ້ອງເຂົ້າໃຈວ່າເລື່ອງພິບໍ່ແມ່ນບໍ່ສຳຄັນ ໃນບາງໂອກາດເຮົາໜ້າຈະເວົ້າເຖີງເລື່ອງພິທີກຳ
ໃຫ້ຊັດເຈນວ່າ ເຮົາຄວນຈະປະຕິບັດຕໍ່ມັນຢ່າງໃດ
ຢ່າງໜ້ອຍກໍຈະເປັນສິ່ງທີ່ເປັນຢູ່,ປະກົດຢູ່ ມາໃຊ້ເປັນປະໂຫຍດ
ເພື່ອເປັນສື່ນຳເຂົ້າສູ່ສິ່ງສຳຄັນຍິ່ງຂຶ້ນໄປ.
ຖ້າຄິດວ່າຢ່າໄປວຸ້ນວາຍໃນເລື່ອງພິທີກໍານີ້ເລີຍບໍ່ມີປະໂຫຍດ,ບໍ່ແມ່ນຕົວແທ້ຕົວຈິງຂອງພຣະພຸດທະສາສະນາແລ້ວບໍ່ເອົາໃຈໃສ່
ກໍ່ອາດຈະເຮັດໃຫ້ພາດ. ໃນເມື່ອມັນເປັນຂອງມີຢູ່,ປະກົດຢູ່ກໍ່ຕ້ອງເຮັດໃຫ້ຖືກຕ້ອງ;
ຖ້າເຮົາເຂົ້າໃຈຄວາມໝາຍຖືກ ແລະ ປະຕິບັດຖືກຕ້ອງ, ເຮັດໃຫ້ຄວາມຮູ້ຄວາມເຂົ້າໃຈຄື: ມັນກໍ່ຈະເປັນສື່ນຳເຂົ້າສູ່ສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງດີງາມຍິ່ງຂຶ້ນ
ຈົນເຖີງສິ່ງທີ່ເປັນຫຼັກການຂອງພຣະພຸດທະສາສະນາ, ເພາະສະນັ້ນພິທີກຳນີ້
ຖ້າເຂົ້າໃຈຖືກຕ້ອງ ແລະ ປະຕິບັດຖືກຕ້ອງກໍຈະນຳໄປສູ່ພຣະພຸດທະສາສະນາໄດ້ດີ.
ພິທີກໍານີ້ເບິ່ງໃນແງ່ໜຶ່ງກໍເໝືອນທີ່ໝັ້ນ ຫຼື ປາການສຸດທ້າຍຂອງພຣະພຸດທະສາສະນາ.
ພຣະພຸດທະສາສະນາມາຈົນເຖີງນີ້ກໍໃກ້ຈະໝົດແລ້ວ ແຕ່ກໍຍັງມີປ້ອມຄ້າຍສຸດທ້າຍເຫຼືອຢູ່,
ເປັນເຮົາບໍ່ເຮັດໃຫ້ປ້ອມປາການສຸດທ້າຍນີ້ເປັນສິ່ງທີ່ຕັ້ງຫຼັກໃຫ້ດີຂຶ້ນໄປອີກ.
ການທີ່ຍັງມີພິທີກໍາຢູ່
ໃນແງ່ໜຶ່ງກໍ່ສະແດງວ່າພຣະພຸດທະສາສະນາຈະບໍ່ໝົດໄປທີ່ດຽວໂລດ.
ເຮັດຢ່າງໃດເຮົາຈະໃຊ້ມັນໃຫ້ເປັນປະໂຫຍດ. ເຮົາບໍ່ຄວນຄິດວ່າ ໂອຍ! ຈະໝົດແລ້ວ
ພຣະພຸດທະສາສະນາ ມາເຖີງທີ່ສຸດແລ້ວ.
ແຕ່ຄວນຄິດວ່າ ໂອ໊!
ພຸດພຸດທະສາສະນາ
ຍັງເຫຼືອຢູ່ນີ້ເປັນຫຼັກການເດີນໄປສູ່ຄວາມກ້າວໜ້າທີ່ຖືກຕ້ອງ,
ຖ້າເຮົາຄິດໄດ້ແບບນີຈະເປັນການດີ ຮຽກວ່າຮູ້ຈັກເບິ່ງໃຫ້ເປັນປະໂຫຍດ;
ສິ່ງທັງຫຼາຍຖ້າເຮົາໃຫ້ເປັນປະໂຫຍດກໍຈະເປັນປະໂຫຍດຂຶ້ນມາໄດ້.
ພິທີກໍາ ແປວ່າ ການກະທຳທີ່ເປັນພິທີ ຄືເປັນວິທີທີ່ຈະໃຫ້ສຳເລັດຜົນທີ່ຕ້ອງການ ຫຼື
ການກະທຳທີ່ເປັນວິທີການເພື່ອໃຫ້ສຳເລັດຜົນທີ່ຕ້ອງການ ຫຼື ນຳໄປສູ່ຜົນທີ່ຕ້ອງການ.
ຄໍາວ່າ ພິທີ ກໍແຜງມາຈາກຄຳວ່າ ວິທີ
ນັ້ນເອງ. ແຕ່ໃນພາຍຫຼັງ ຄໍາວ່າ ພິທີ ມີຄວາມໝາຍເລືອນລາງ ຫຼື ຄາດເຄື່ອນໄປ
ກໍເໝືອນກັບສິ່ງອື່ນໆ ທີ່ເປັນອານິຈຈັງເຊັ່ນດຽວກັນ.
ອາດໃຊ້ໃນຄວາມໝາຍແຕກຕ່າງກັນໃນບາງຄັ້ງ,ແຕ່ຕົວຖອຍຄຳກໍ່ມີໝາຍແບບດຽວກັນ,ທຳນອງດຽວກັນຫຼື
ປະເພດດຽວກັນ ພຽວກັບໜ້າກັບຫຼັງ ພິທີກໍາ ຫຼື ວິທີກໍາ ກາຍເປັນກໍາມະວິທີ
ພໍມາເຖີງປັດຈຸບັນມັນກໍເລື່ອນໄປຈົນກະທັ້ງວ່າພິທີກຳຫຼືວິທີກໍາຄືສິ່ງທີ່ເຮັດ,ທີ່ກະທຳກັນໄປຢ່າງນັ້ນເອງ
ເຊັ່ນ: ເວົ້າກັນວ່າເຮັດພໍເປັນພິທີ ເລີຍກາຍເປັນວ່າການເຮັດນັ້ນບໍ່ມີຄວາມຈິງຈັງ,
ເພື່ອຈະໄດ້ຜົນຂຶ້ນມາເຮົາຈຶ່ງເຮັດພິທີກຳ.
ພິທີກຳເປັນຈຸດນັດໝາຍໃຫ້ຕັ້ງໃຈເລີ່ມເຮັດ,ຕັ້ງໃຈກະທຳຢ່ງຈິງຈັງ.
ເວລາເຮົາຈະເຮັດຫຍັງກໍຕາມ
ຖ້າເຮົາບໍ່ມີພິທີຂຶ້ນມາ
ເຮົາກໍຈະບໍ່ມີຈຸດນັດພົບນັດໝາຍ,ບໍ່ມີຈຸດເລີ່ມຕົ້ນທີຊັດເຈນວ່າຈະລົງມືເມື່ອໃດ,ຈະເອົາຫຍັງແດ່,ຈະເຮັດແບບໃດ. ຄົນມາໂຮມກັນເປັນກຸ່ມ; ຖ້າເຮັດຫຍັງ
ຕ່າງຄົນຕ່າງເຮັດກໍ່ບໍ່ເປັນຈິງເປັນຈັງ, ແຕ່ພໍເປັນພິທີກຳກໍຄືມີຈຸດເລີ່ມຕົ້ນ
ແລ້ວກໍເປັນຈຸດນັດໝາຍໃຫ້ທຸກຄົນຮູ້ວ່າຕໍ່ໄປນີ້ກິດຈະກຳຈະເລີມຂຶ້ນ,
ຖ້າບໍ່ມີພິທີກຳທຸກຄົນທີມາກໍຍັງກະແຈກກະຈາຍກັນຢູ່, ກໍບໍ່ຮູ້ວ່າຈະເຮັດຈັ່ງໃດ,
ຈະເລີ່ມຢ່າງໃດ,ເມື່ອໃດ,ເພາະສະນັ້ນພິທີກຳຈິ່ງ
1.
ເປັນຈຸດນັດພົບໃຫ້ທຸກຄົນທີ່ມາຕອນຕົ້ນຍັງກະແຈກກະຈາຍຢູ່
ມາໂຮມກັນເປັນຈຸດດຽວ.
2.
ເປັນຈຸດນັດໝາຍວ່າຈະເລີ່ມເລື່ອງນັ້ນແລ້ວ
ພິທີກໍາເປັນເຄື່ອງທີເຮັດໃຫ້ຄົນຕຽມຕົວ
ທັງກຽມກາຍວາຈາ ແລະ ຕຽມໃຈໃຫ້ພ້ອມທີ່ຈະເຮັດເລື່ອງນັ້ນໆກ່ອນຈະເຖີງພິທີ.
ພິທີກໍາກໍອັນນີ້ແລ້ວຄືຈຸດເລີ່ມຕົ້ນຂອງການທີ່ຈະກະທໍາໃຫ້ຈິງຈັງ
ເປັນຈຸດນັດໝາຍທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ກິດຈະກຳນັ້ນມີການເອົາຈິງຈັງຂຶ້ນມາ ໃຫ້ທຸກຄົນຕຽມຕົວຕຽມໃຈໄວ້ໃຫ້ພ້ອມທີ່ຈະເຮັດເລື່ອງນັ້ນ
ອັນນີ້ກໍເປັນຄວາມໝາຍອັນໜຶ່ງທີ່ງ່າຍໆ ໃນເລື່ອງພິທີກໍາພິທີກໍາເປັນວິນັຍພື້ນຖານ
ແລະ ນຳຄົນໃຫ້ປະສານເຂົ້າໃນຊີວິດຊຸມຊົນ
ພິທີກໍາຍັງມີຄວາມໝາຍຫຼາຍກວ່ານັ້ນອີກ ຄື
ເປັນເຄື່ອງຝືກວິນັຍ ຫຼື ເປັນພື້ນຖານໃນການຝືກຝົນພັດທະນາຄົນໃນດ້ານສີນ.
ສີນກໍຄື ການຄວບຄຸມກາຍວາຈາໄດ້
ໃຫ້ຢູ່ໃນຄວາມດີງາມຮຽບຮ້ອຍສຸຈະຣິຕ
ແຕ່ເຮົາຈະຄຸມກາຍວາຈາໃຫ້ດີງາມສຸຈະຣິຕ ໃນເລື່ອງໃຫຍ່ໆເປັນສິນໄດ້
ກໍຕ້ອງຄວບຄຸມກາຍວາຈາ ຕັ້ງແຕ່ໃນເລື່ອງເລັກໆນ້ອຍໆຂຶ້ນໄປ ພິທີກຳເປັນເຄື່ອງຝືກກາຍວາຈາໃຫ້ຢູ່ໃນລະບຽບ ເພາະສະນັ້ນ ພິທີກຳຈຶ່ງເປັນວິນັຍຂັ້ນຕົ້ນ
ການເຮັດໃຫ້ຄົນເຂົ້າມາສູ່ພິທີກຳນັ້ນ ເຮັດເພື່ອອັນໃດ
ຄວາມໝາຍຢ່າງໜຶ່ງກໍຄືເພື່ອຝືກຄົນໃຫ້ຈັດຫຼືຄວບຄຸມພຶດຕິກຳຂອງຕົນໃຫ້ລົງຕົວເຂົ້າທີ່ ເຊັ່ນ
ມານັ່ງເປັນລະບຽບໃຫ້ສະຫງົບກາຍ,ວາຈາ ແລະ ໃຫ້ເຮັດຕາມລຳດັບຕາມແບບແຜນທີ່ຕົກລົງກັນ,
ໃຫ້ໝູ່ຄົນຮຽບຮ້ອຍງົດງາມ ແລະເຮັດກິດຈະກຳຢ່າງໄດ້ຜົນພ້ອມພຽງກັນ ເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງວິນັຍ
ເປັນການຝືກເບື້ອງຕົ້ນຂອງສີນ.
ການເຮັດພິທີກໍາຫຼືເຂົ້າມາຮ່ວມໃນພິທີກໍານີ້
ເປັນການຝືກຄົນໃຫ້ຮູ້ຈັກລະບຽບແບແຜນ ໃຫ້ເລີ່ມທີ່ຈະບໍ່ເຮັດຕາມໃຈມັກຂອງຕົນ
ນີ້ຄືການເລີ່ມຮູ້ຈັກເລີ່ມຮູ້ຈັກຄວບຄຸມພຶດຕິກໍາຂອງຕົນເອງໄດ້.
ປຽບເດັກນ້ອຍກ່ອນຈະຄວບຄຸມຕົນເອງໃນເລື່ອງໃຫຍ່ໆໄດ້ ກໍຕ້ອງອາໄສການ
ຝືກໃນເລື່ອງເລັກໆນ້ອຍໆກ່ອນ ແຕ່ເຮົາຈະຕ້ອງຮູ້ຈັກການປຽບທຽບໃຫ້ມັນເຊື່ອມໂຍນກັນ.
ເລື່ອງຂອງພິທີກໍາຈຶ່ງເປັນການຝືກວິນັຍເບື້ອງຕົ້ນທີ່ຈະນຳໄປສູ່ການທີ່ຈະເປັນຄົນມີສີນ ພິທີກໍາຈຶ່ງຈັດຢູ່ໃນຝ່າຍຂອງສິນນໍາ, ພິທີກໍາຖ້າຈະເຮັດໃຫ້ຖືກຕ້ອງເຂົ້າໃຈຄວາມມຸ່ງໝາຍອັນນີ້
ພິທີກຳຈຶ່ງກາຍເປັນເອກະລັກ
ອັນນີ້ກໍເປັນຄຸນຄ່າອີກດ້ານໜຶ່ງຂອງພິທີກໍາ ເຊີ່ງເປັນເລື່ອງກ່ຽວກັບສີນ
ອັນສຶບເນື່ອງຈາກວິນັຍ ທີ່ສະແດງອອກທາງດ້ານ ວັດທະນະທຳ ເປັນເລື່ອງຂອງຊີວິດຊຸມຊົນ ຫຼື
ຂອງໝູ່ຄະນະ ເຊີ່ງເປັນເອກະລັກຂອງສັງຄົມ
ພິທີກຳ
ເປັນເຄື່ອງນ້ອມນຳສັດທາທີ່ຈະພາໃຫ້ເຂົ້າເຖີງທັມມະທີ່ສູງຂຶ້ນໄປ.
ພິທີກໍາເປັນສິ່ງນ້ອມນໍາຈິດໃຫ້ເກີດຄວາມເລື່ອມໃສ ແລະ
ເພີ່ມພູນສັດທາ ເພາະວ່າພິທີກໍາທີ່ຖືກຕ້ອງຈະມີຄວາມເປັນລະບຽບຮຽບຮ້ອຍ
ຄວາມພຽບພ້ອມຄວາມພ້ອມພຽງ ແລະ ຄວາມປະສານກົມກືນ ເຊັ່ນ ຄົນຕັ້ງຮ້ອຍຕັ້ງພັນຄົນກໍສູດມົນພ້ອມກັນ.
ພຣະສົງຕັ້ງ 100 ຮູບກໍສູດມົນປະສານເປັນສຽງດຽວກັນ ກິລິຍາວາຈາກໍຮຽບຮ້້ອຍສະຫງົບ, ເຮັດໃຫ້ເກີດສັດທາປະສາທະ,
ຄົນຜ່ານໄປຜ່ານມາໄດ້ຍິນສຽງພຣະສູດພ້ອມກັນຢ່າງເປັນລະບຽບ. ບໍແມ່ນກະສູດກະແທກກະທັ້ນເອົາໃຈ
ແຕ່ສູດໂດຍຕັ້ງໃຈຈິງຈາກຈິດທີ່ສະຫງົບຜ່ອງໃສ ຄົນທີ່ໄດ້ຍີນໄດ້ຟັງກໍເກີດເປັນຄວາມອື່ມໃຈ,ປື້ມໃຈ
ຟັງແລ້ວເກີດສັດທາປະສາທະ ນ້ອມນຳຈິດໃຈໃຫ້ສະຫງົບ ແລ້ວກໍຈະເລີນຍິ່ງຂຶ້ນໄປໃນກຸສົນທັມ.
ຄວາມສະຫງ່າງາມໜ້າເກງຂາມ ຄວາມປະທັບໃຈ ແລະ ຄວາມໜ້າເລື່ອມໃສສັດທາສາມາດເກີດຂຶ້ນໄດ້ຈາກພິທີກໍາທີ່ເປັນໄປຕາມຄວາມໝາຍ
ແທ້ໆ ຄືມີຄວາມຮຽບຮ້ອຍ,ມີຄວາມເປັນລະບຽບ ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມງົດງາມໄປໃນຕົວ.
ສຳລັບຄົນສ່ວນຫຼາຍ
ທີ່ຢູ່ໃນໂລກຂ້າງນອກເຊີ່ງຍັງບໍ່ຄຸ້ນເຄີຍ, ຍັງບໍ່ເຂົ້າເຖີງຄວາມເລິກເຊີ່ງຂອງທັມມະ,
ແຕ່ຕ້ອງການເຂົ້າເຖີງນາມທັມເລີຍກໍຄົງຈະບໍ່ໄດ້.
ຈຶ່ງຕ້ອງພົບກັບສິ່ງທີ່ເປັນຮູບທັມກ່່ອນ ເພາະສະນັ້ນ
ພິທີກຳຈຶ່ງເປັນຮູບແບບທີ່ຈະສື່ເຂົ້າຫາຄົນທີ່ຍັງບໍ່ເຂົ້າເຖີງພຣະສາສະນາໄດ້ເລິກເຊີ່ງ
ຣຍກໄດ້ວ່າເປັນຈຸດນັດພົບອີກແບບໜຶ່ງ ໂດຍເປັນສື່ຊັກນຳຫຼືເປັນຈຸດເຊື່ອມຕໍ່ເຂົາໃຫ້ເລີ່ມຕົ້ນ
ອາດຈະເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມສົນໃຈ,ເກີດຄວາມປະທັບໃຈແລ້ວນ້ອມນຳຈິດໃຈໃຫ້ຢາກຮູ້ຢາກຈະເຂົ້າມາກ່ຽວຂ້ອງ
ຈົນກະທັ້ງເຂົ້າມາໃນພຣະສາສະພນາໄດ້
ເພາະສະນັ້ນເຮົາຈຶ່ງອາດຈະໃຊ້ພິທີກຳໃນແງ່ທີ່ເປັນເຄື່ອງຊັກຈູງໃນເບື້ອງຕົ້ນ.
ພິທີກໍາ ເປັນໂອກາດສຳລັບພຣະທີຈະປາກົດຕົວ
ແລະ ໃຫ້ທັມມະ
ພຣະສົງຄ໌ກໍອາໄສພິທີກໍານີ້ເປັນທີ່ປາກົດບິໄດ້ທາໍໜ້າທີ່ຂອງທ່ານ.
ພຣະອັດສະຊິທ່ານເດິນທາງໄປບິນທະບາດໃນເມືອງຣາຊຄຶ
ແຕ່ອາການປະກົດຕົວຂອງທ່ານເປັນການໃຫ້ທັມມະແກ່ອຸປະຕິສະມານະພະ(ຄືພຣະສາລິບຸດ) ໂດຍບໍຕອງເວົ້າເລີຍ
ອຸ
ປະຕິສະມານະພະນັ້ນ
ເມື່ອເຫັນພຣະອັດສະຊິຜູ້ມີອາການສະຫງົບງາມຫງ່າແລະມີລັກສະນະຂອງເລື່ອມໃສ່ວ່າທ່ານນີ້ຕ້ອງມີດີີ
ກໍເລີຍຕາມໄປແລ້ວກໍໄດ້ເຫັນ,ໄດ້ເວົ້າໂດຍຍ່າງຕາມຕັ້ງແຕ່ທ່ານບິນທະບາດຈົນວ່າ ເພີ່ນຢຸດຕຽມສັນເຂົ້າ
ຈຶ່ງໄດ້ເຂົ້າໄປນະມັດສະການແລ້ວກໍເວົ້າຈາສົນທະນາເຊີ່ງນໍາໄປສູ່ການເຂົ້າເຖີງທັມຕໍ່ໄປ. ເປັນອັນວ່າພິທີກໍານີ້ເປັນຈຸປະກົດຕົວຂອງພຣະສົງຄ໌
ພຣະສົງຄ໌ມີທັງຜູ້ສອນເປັນແລະສອນບໍ່ເປັນ ແຕ່ການໃຫ້ທັມນີ້ບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງເວົ້າ
ການໃຫ້ທັມບໍ່ເວົ້າ ກໍເລີ່ມຕັ້ງແຕ່ປາກົດຕົວ ຂອງພຣະ ເຊີ່ງສາມາດໃຫ້ທັມແກ່ປະຊາຊົນໄດ້ທັນທີ.
ການປະກົດຕົວຂອງພຣະນີ້
ຖ້າປະກົດໃຫ້ຖືກຕ້ອງກໍເປັນການໃຫ້ທັມແກ່ປະຊາຊົນຄື ເຮັດໃຫ້ເຂົາໄດ້ທັມໂດຍທັນທີເລີຍ
ເມື່ອເກີດກຸສົນທັມຂຶ້ນໃນໃຈແລ້ວ ຈິດໃຈເບິກບານຜ່ອງໃສ ກໍອາດຈະສົ່ງຜົນດີໄປໃນວັນນັ້ນ,
ບໍ່ວ່າຈະເຮັດອັນໃດ ດ້ວຍຈິດໃຈຊື່ນບານຜ່ອງແຜ້ວ ອັນນີ້ເປັນຄຸນຄ່າທີ່ສຳຄັນຫຼາຍ ເພາະສະນັ້ນເຮົາຈະຕ້ອງບໍ່ລືມຫຼັກຂໍ້ນີ້
ຄືການໃຫ້ທັມໂດຍບໍ່ຕ້ອງເວົ້າ ເຊີ່ງພຣະສ່ວນຫຼາຍໃຫ້ໄດ້ທັງນັ້ນ
ເພາະຊາວບ້ານນັບຖືພຣະຢູ່ແລ້ວ ພຽງແຕ່ຕັ້ງໃຈບໍ່ຕ້ອງຖ້າໃຫ້ເທດເປັນ
ຍ້ອນຖ້າຈະໃຫ້ເວົ້າເກັ່ງນີ້ບາງທີກໍຍາກ.
ທັມມະຂໍ້ຕົ້ນ ທີ່ພຣະຈະໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນ
ຄືການປະສາທະ ແລະ ຄວາມປອດເວຣພັຍ
ພຣະດີມີລັກສະນະຢ່າງໜຶ່ງທີ່ຮຽກວ່າ
ມໂນພາວນີຍ໌ ແປວ່າຜູ້ເປັນທີ່ຈະເລີນໃຈ
ຊາວບ້ານຍາດໂຍມອຸບາສົກອຸບາສິການີ້ໄປວັດບາງທີພຽງແຕ່ເພື່ອໃຫ້ໄດ້ ພົບພຣະແລ້ວກໍສະບາຍໃຈ
ຈິດໃຈກໍຈະເລີນງອກງາມພັດທະນາຂຶ້ນມາ, ຈຶ່ງເຂົ້າກັບຫຼັກທີ່ວ່າ ສະມະນານັນຈະ ທັສສະນັງ
ເອຕັມມັງຄະລະມຸຕຕະມັງ ແປວ່າການເຫັນ
ສະມະນະເປັນອຸດົມມຸງຄຸນ; ໜ້າເສຍດາຍວ່າ ປັດຈຸບັນນີ້ຄວາມໝາຍເລົ່ານີ້ໃນພິທີກໍາໄດ້ຈ່
າງຫາຍໄປ ເວລາເຮັດພິທີກໍາກໍລືມໄປ
ບໍ່ໄດ້ເບິ່ງທີ່ຄວາມໝາຍເລົ່ານີ້ ແຕ່ພາກັນໄປມຸ້ງໃສ່ຄວາມໃຫຍ່ໂຕຫຼູຫຼາ ຄວາມໂອ້ອວດກັນ
ປະກວດປະຊັນໃນການໃຊ້ຈ່າຍ ວ່າໃຜຈະໃຊ້ເງີນຫຼາຍກວ່າກັນ, ເປັນອັນວ່າ ພິທີກໍາຂອງເຮົານີ້ ຖ້າເບິ່ງໃນແງ່ເປັນທີ່ໝັ້ນ
ສຸດທ້າຍ ກໍເປັນປະການສຸດທ້າຍທີ່ເຮົາຄວນຈະໃຊ້ປະໂຫຍດ.
ພິທີກໍາ ເປັນຮູບແບບທີ່ຈະສື່ທັມມະສຳລັບຄົນໝູ່ໃຫຍ່
ຮູບແບບຈຶ່ງເປັນຈຸດທີ່ຈະເລີ່ມຕົ້ນຊັກນໍາໃຫ້ເຂົາໄດ້ເຂົ້າເຖີງເນື້ອຫາສາລະຕໍ່ໄປ
ຮູບແບບທັງຫຼາຍມີຄວາມສຳຄັນສັນໃດ ພິທີກໍາກໍສັນນັ້ນ
ມີຄວາມສຳຄັນໂດຍຈະຕ້ອງມີເນື້ອຫາສາລະຢູ່ນໍາ.
ຖ້າເຫຼືອແຕ່ຮູບແບບເນື້ອຫາບໍ່ມີແລ້ວ
ບໍ່ດົນຍກໍຄົງໃຊ້ໄປໂດຍບໍ່ຖືກຕາມຄວາມມຸງໝາຍ ເຊັ່ນ ໃຊ້ເພື່ອປະຊັນກັນວ່າໃຜຈະໃຫຍ່ໂຕກວ່າກັນດ
ກາຍເປັນກາຍເປັນເລື່ອງສີ້ນເປືອງເສຍເປົ່າ ເຊັ່ນ ບວດພຣະບໍ່ເອົາເນື້ອຫາສາລະ
ບໍ່ຮູ້ວ່າບວດເພື່ອຫຍັງ ເອົາແຕ່້ຮູບແບບ ໄດ້ແຕ່ຈັດງານໃຫຍ່ໂຕ ມີແຕ່ການເຊີນແຂກຫຼວງຫຼາຍ
ຕັ້ງໂຕະລ້ຽງກັນສີ້ນເປືອງເງີນທອງເປັນແສນເປັນລ້ານ, ແຕ່ບວດໄດ້7ວັນແລ້ວກໍສິກ ແລະ
ລະຫວ່າງທີ່ບວດກໍ່ບໍ່ໄດ້ເຝິກຝົນອົບຮົມສຶກສາຮໍ່າອັນໃດເລີຍ.
ຄົນສ່ວນຫຼາຍນີ້ເຮົາຕ້ອງຍອມຮັບຄວາມຈິງວ່າເຂົາຈະເຂົ້າເຖີງເນື້ອຫາສາລະທັນທີບໍ່ໄດ້
ຈະຕ້ອງມີຮູບທັມທີ່ຈະສື່ກັບເຂົາກ່ອນ ພິທີກໍາເປັນຮູບທັມທີ່ມາສື່
ຖ້າໃຊ້ເປັນກໍນໍາໃຫ້ເຂົ້າສູ່ເນື້ອຫາສາລະຕໍ່ໄປ; ເມື່ອເວລາຜ່ານໄປດົນນານກໍຄວນມີການສໍາຫຼວດກວດກາວ່າ
ພິທີກໍາຍັງບັນຈຸເນື້ອຫາສາລະທີ່ຕ້ອງການຢູ່ຫຼືບໍ່ ແລະ ຮູບແບບຂອງມັນ
ຍັງສື່ສາລະນັ້ນກັບມະຫາຊົນໃນຍຸກສະໄໝທີ່ເປັນປັດຈຸບັນໄດ້ດີຫຼືບໍ່, ນອກຈາກ
ຄອຍຮັກສາຄອຍໃສ່ຄວາມໝາຍແລະເນື້ອຫາສາລະເຂົ້າໄປໃນຮູບແບບ
ພ້ອມທັງປັບປຸງຮູບແບບຂອງພິທີກໍາໃຫ້ສື່ສາລະທີ່ຕ້ອງການແກ່ປະຊາຊົນໃນຍຸກສະໄໝນັ້ນໆແລ້ວ;
ຮູບແບບທີ່ຂັດຂວາງຕໍ່ການສື່ສາລະກໍຄວນມີການສໍາລະສະສາງ. ພິທີກໍາຍັງເປັນຮູບແບບຍ່ອຍ
ເຊີ່ງເປັນອົງປະກອບໃນຮູບແບບໃຫຍ່ຄື ວັດທະນະທໍາປະເພນີ ທີ່ຮຽກກັນວ່າ
ເປັນເອກະລັກຂອງສັງຄົມນັ້ນ; ການສໍາລະສະສາງຂອງພິທີກໍາຈຶ່ງຕ້ອງປະຕິບັດດ້ວຍຄວາມມີສະຕິ
ໂດຍຄຳນຶງເຖີງວັດທະນະທຳທີເປັນເອກະລັກຂອງສັງຄົມ, ແຕ່ທັງນີ້ກໍຕ້ອງບໍ່ໃຫ້ເສຍຫຼັກທີ່ວ່າ
ພິທີກໍາບໍ່ເພີ່ງເປັນຮູບແບບທີ່ນິ່ງຕາຍໄຮ້ສາລະເນື້ອຫາ
ສື່ສາລະບໍ່ໄດ້ແລ້ວກາຍເປັນເປືອກ ເຊີ່ງບໍ່ເຮັດໜ້າທີ່ໃນການຊ່ວຍປົກປ້ອງຮັກສາເນື້ອຫາ
ແຕ່ກັບໄປເປັນເຄື່ອງປິດກັ້ນປະໂຫຍດ ແລະບົດບັງຄຸນຄ່າຂອງຕົນເອງ;
ຖ້າພຣະພຸດທະສາສະນາເຫຼືອແຕ່ພິທີກໍາແທ້ ຄືພິທີກຳນັ້ຍມີຄວາມໝາຍ ແລະ
ເນື້ອຫາສາລະຖືກຕ້ອງ.
ດັ່ງນັ້ນຖ້າຈະໃຫ້ພຣະພຸດທະສາສະນາດໍາລົງຢູ່ດ້ວຍດີຈະຕ້ອງເຮັດໃຫ້ພິທີກໍາເປັນເຄື່ອງນໍາໄປສູ່ວິນັຍທີ່ສູງຂຶ້ນໄປດ
ເພື່ອເຂົ້າເຖີງທັມໃນທີ່ສຸດ ແລະ ຖ້າເມື່ອໃດພິທີກໍາເປັນທີ່ປະກົດສະແດງຕົວຂອງບຸກຄົນຜູ້ເຂົ້າເຖີງທັມແລ້ວ
ທີ່ຈະສື່ກັບມະຫາຊົນໄດ້ສະດວກ, ເມື່ອນັ້ນກໍເປັນຄວາມສົມບູນແຫ່ງຄວາມໝາຍ ແລະ
ເປັນຄວາມສໍາເລັດແຫ່ງຄວາມມຸງໝາຍຂອງພິທີກໍາ.
ປະເພດຂອງພິທີກໍາ
ພິທີກໍາທາງສາສະນາພຸດຫຼື
ທີ່ຮຽກອີກຢ່າງໜຶ່ງວ່າ ສາສະນາພິທີ ເຊັ່ນ:
ພິທີການສະແດງຕົນເປັນພຸດທະມາມະກະ,ພິທີຮັກສາສິນອຸໂບສົກ ແລະອື່ນໆ ເຊີ່ງໄດ້ຈໍາແນກອອກເປັນ
2 ປະເພດຄື:
1. ພິທີກໍາທີ່ເປັນພຸດທະບັນຍັດ
ເປັນພິທີການກ່ຽວກັບວິນັຍສົງຄ໌ ເຊີ່ງພຣະພຸດທະເຈົ້າຊົງບັນຍັດໄວ້ ຈະຕ້ອງປະຕິບັດພິທີກໍານັ້ນໆໃຫ້ຖືກຕ້ອງຕາມບັນຍັດໄວ້
2. ພິທີກໍາທີ່ພັດທະນາຂຶ້ນໃນທ້ອງຖີ່ນ
ຄືພິທີກໍາທີພຸດທະສາສະນິກະຊົນໃນທ້ອງຖີ່ນຕ່າງໆກຳນົດຂຶ້ນໂດຍມີການປະສົມປະສານກັບຂະນົບທຳນຽມປະເພນີທ້ອງຖີ່ນໃຫ້ເຂົ້າກັບກິດຈະກໍາທາງພຸດທະສາສະນາ
ແລະ ໄດ້ປະຕິບັດສຶບຕໍ່ກັນມາຈົນກາຍເປັນປະເພນີ.
ຫຼັກປະຕິບັດທົ່ວໄປກ່ຽວກັບພິທີກໍາທາງພຸດທະສາສະນາມີຫຼັກການປະຕິບັດ4ປະການ
-
ຄວາມຖືກຕ້ອງຕາມພຸດທະບັນຍັດ
-
ຄຳນຶງເຖີງຄວາມເໝາະສົມ
-
ຄຳນຶງເຖີງຄວາມປະຢັດ
ແລະພາວະເສດຖະກິດ
-
ຄໍານຶງເຖີງປະໂຫຍດທິ່ໄດ້ຮັບ
ຄຸນປະໂຫຍດຂອງພິທີກໍາມີ 3
ປະການ
-
ມີຄຸນຕ່າທາງຈິດໃຈ ເຮັດໃຫ້ສາສະນາມີຄວາມສັກສິດ
-
ສົ່ງເສີມຄວາມສາມັກຄີເປັນອັນໜຶ່ງອັນດຽວກັນຂອງສັງຄົມ
-
ສົ່ງເສີມ ແລະ ຮັກສາເອກະລັກອັນດີງາມ
ເປັນການສ້າງສົມວັດທະນະທຳຄົງຢູ່ຕໍ່ໄປ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น